Jan C. van der Heide

Basisinformatie over de cliënt

• Naam: Natasja
• Leeftijd: 34 jaar
• Beroep: serveerster
• Burgelijke staat: gehuwd
• Kinderen: geen
• Hobby's: film, badminton
• Fysieke gesteldheid: goed
• Klachten: vier miskramen gehad, nu vijf maanden in verwachting en extreme angst voor de bevalling.

Algemeen

Natasja is vlot van de tongriem gesneden, nerveus. Als ze praat springt ze van de hak op de tak. Verleden en toekomst, gisteren, vandaag of morgen, dingen die zijn gebeurd of nog zullen gebeuren, ze praat eindeloos. Er is bepaald geen lijn in haar verhaal te ontdekken of het moet de rode lijn van haar levendige geest zijn waarvan de draad nogal in een kluwe verstrikt lijkt te zitten.

Vragenderwijs, stap voor stap, sprokkel ik de volgende algemene-informatie bijeen.

Natasja komt uit een groot gezin, totaal tien personen. Ze was op één na de oudste. Vader werkte in ploegendienst. Een gezin dat dagelijks volgens een strak schema marcheerde. Iedereen kende zijn taak, anders werd moeder zenuwachtig. Die had het druk met wassen, strijken, de boel doen, eten koken. Tegenspraak van de kinderen werd door zowel vader als moeder niet getolereerd. "Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg. Steek je handen uit je mouwen. Kinderen hebben alleen lege briefjes in te brengen..." waren de gevleugelde uitspraken van de ouders. Ondanks de dwingende gezinsvoorschriften rond: opstaan, tandenpoetsen, douchen, ontbijten, koffiedrinken, de avondmaaltijd, aardappels schillen, afwassen, afdrogen en wiè wàt deed, was er bepaald geen ongezellige sfeer in huis. De broers en zusters zijn niet opgegroeid met extreme angsten of trauma's. Alle kinderen zijn redelijk terecht gekomen, de meesten hebben een baan en zijn getrouwd.

Probleemtaxatie

Natasja heeft diverse miskramen gehad, ze is nu vijf maanden zwanger en heeft doodsangsten voor de bevalling. Ze droomt erover dat alles fout gaat. Weer een miskraam, of dat ze een gehandicapt kind ter wereld zal brengen. Maar haar grootste angst is de bevalling zelf, het moment dat haar kind geboren wordt en ze alle dingen verkeerd doet en het fout gaat. Ze zit in een spiraal van angst. Volgens de gynaecoloog groeit het kind voorspoedig en is er geen vuiltje aan de lucht. Alleen aan de bevallingsangst kan de arts niets doen. Hij vertelde wel dat Natasja's lichaam zeer geschikt is om kinderen te baren, geen belemmerende, fysiologische factoren... De angst giert desondanks al vijf maanden onverminderd door haar keel, buik... en hele wezen.

Behandeling in de praktijk

Zenuwachtige Natasja zit al plukkend aan haar kleren in de trancestoel. Praat chaotisch van alles door elkaar over het weer, de dingen die ze in de kamer ziet, dat ze de bus net voor haar neus zag wegrijden, dat ze vanavond zuurkool eet omdat haar man daar dol op is.

Als therapeut laat je zo iemand maar eventjes lekker ongeremd uiten, want hoe druk iemand ook praat er komt altijd wel een moment dat hij of zij een teug adem moet halen. En dan kan je zelf iets zeggen... of bijvoorbeeld vragen.

Ik informeer heel belangstellend hoeveel broers en zusters Natasja heeft, onderverdeeld in sekse? "Bij ons thuis zijn vijf meiden en drie jongens, ze leven allemaal nog en er zijn twaalf kleinkinderen. Mijn broers en zusters hebben honden en katten, we zijn dol op dieren. Op het ogenblik zijn er drie nestjes katten en negen jonge honden in de familie".

Een vruchtbare familie en daarbij opgeteld de zich vermenigvuldigende levende have aan dieren. Een goede invalshoek voor therapie.

Ik verzoek Natasja voorzichtig en rustig in de trancestoel te gaan zitten, de ogen te sluiten, zich te ontspannen en terug te keren naar de geboorte van het derde kind van haar moeder. Al rap laat Natasja erop volgen: "Ja, dat is onze Hans, hij werd geboren met de navelstreng om zijn nek en was totaal blauw, het is dat vroedvrouw Anna er bij was..., trouwens Anna heeft al mijn broers en zusters gehaald. Ik heb er steeds bijna met m'n neus bovenop gestaan, bij elke bevalling".

"Stel je eens voor Natasja..." verzoek ik uitnodigend "en alleen als je het wilt en als het goed voor je is, voor je kindje dat heel rustig in je buik kan blijven. Letterlijk tot en met de negen maanden, als een visje in z'n element. Stel je je eens voor, als de vrouw die je nu bent, dat je bij het kraambed van je moeder staat, de geboorte van Hans. Jij als assistente van vroedvrouw Anna... Ga terug in de tijd als je dat wilt. Help je moeder en Anna bij de bevalling. Leef je maar helemaal in... En nu kan je een versnelde film beleven..., je bent de vroedvrouw-assistente van je moeder, kind na kind, assisteer ook maar bij de bevalling van je zusters, familiehonden en katten...".

Natasja is op mentaal niveau hard bezig met bevallen en geboren worden. Je ziet dat ze er niet om heen gaat, ze confronteert zich met geboorten en geboren worden. Ik reik tevens de geboorten aan van kinderen in Afrika, India...., laat haar Anna assisteren. Kind na kind, terwijl ze allerlei dingen van de diverse bevallingen kan leren en leert. Neem haar mee naar een apenkolonie, jonge en oudere apen die het leven schenken aan een kind. Heel natuurlijk en onbevangen. Kind na kind, kind na kind... Verrukt komt Natasja terug uit haar trance met de woorden: "Ik had best vroedvrouw willen worden, wat een prachtig beroep... En het gaat bijna altijd goed..., een vrouw die een vrouw helpt, ze begrijpen elkaar tenminste, mooi is het. Naast de gynaecoloog ga ik ook een afspraak maken met vroedvrouw Anna. Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht. Ik ben medisch goed, de miskramen kwamen alleen door m'n angst... Dat begrijp ik nu pas".

Naschrift

Het lijkt allemaal erg rechtlijnig, de behandeling van Natasja en dat is het ook... Ze is niet de vrouw voor allerlei omwegen "doe maar gewoon dan doe je gek genoeg..." is haar achtergrond. Ingewikkelde bespiegelingen, dat werkt bij haar niet. De vraag zou eveneens kunnen zijn, is het wel verstandig om een angstige zwangere vrouw zo te confronteren met bevallen? Mijn inzicht is "Ja, dat was in dit geval naar mijn gevoel één van de weinige mogelijkheden. Haar lichaam heeft al vier maal eerder zoveel angst niet kunnen volhouden. Zou een vijfde miskraam er het gevolg van kunnen zijn?".

Natasja kan goed visualiseren en zich inleven. Ze houdt niet van fratsen, dan is een rechtlijnige aanpak meestal beter... Door de mentale bevallingen waarbij ze heeft geassisteerd is haar eigen bevalling vier maanden later zonder angst verlopen. Ze is inmiddels in verwachting van haar tweede kind en heeft geen therapie meer nodig!