Jan C. van der Heide

Basisinformatie van de cliënt

• Naam: Antoinette
• Leeftijd: 41 jaar
• Burgerlijke Staat: gescheiden
• Kinderen: geen
• Beroep: eigenares textielwinkel
• Hobby's: tennis
• Fysiek: chronische hoofdpijn
• Psychische gesteldheid: labiel, angsten voor spookverschijningen.

Algemeen

Antoinette heeft tot haar twaalfde jaar een redelijk normale jeugd gehad. Tot haar moeder ziek werd, ze moest toen samen met haar broertje naar opa en oma. Na het overlijden van hun moeder hebben ze jaren bij de grootouders gewoond. Vader zat de helft van de tijd voor zijn werk in het buitenland.

De band tussen Antoinette en haar broer is groot, wat de één denkt gaat de ander op hetzelfde moment zeggen. Twee handen op één buik. Ze trouwde met Jaco toen ze vierentwintig jaar was. De echtgenoot kwam in een gespreid bedje, Antoinette had een bloeiende textielwinkel uit de grond gestampt. Jaco was dikwijls jaloers op haar succes, en op de band met haar broer, mensen die van haar hielden. Opa was vroeger ook zo jaloers...

Probleemtaxatie

Jarenlang was het een zeer moeizaam huwelijk met Jaco. Hij kon erg veel geld aan, gokken, drinken. De gangen van Antoinette controleren. Waar was ze geweest, met wie had ze gepraat? Als de tijd niet helemaal klopte dan raakte hij in alle staten. De ene scène na de andere. Antoinette probeerde met haar levenspartner te praten, hem dingen uit te leggen. Niets hielp. Uiteindelijk zijn ze na een hele lijdensweg gescheiden. Vlak na de scheiding is Jaco overleden door een vreemd ongeluk met zijn auto.

Ze verhuisde naar de woonruimte boven de winkel en daar ontstonden de angsten. Als ze 's avonds in bed lag dacht ze dat de slaapkamerdeur openging en haar overleden opa binnenkwam. Een andere keer stond een verschijning van Jaco over haar heen gebogen en stompte op haar kussen. Onverklaarbare kloppen op de deur, ramen, lampen die steeds stuk gaan.

Antoinette kwam met grote angsten in therapie, ze wilde verhuizen. Maar de laatste keer op het vakantieadres kwam haar opa ook de slaapkamer ook binnen.

Behandelingsplan

Met spookverschijningen ben ik in de regel voorzichtig. Er is veel tussen hemel en aarde mogelijk. Maar bepaalde fenomenen kunnen wel degelijk ontstaan door onvrede, spanning, onevenwichtigheid, trauma's uit de jeugd.

Behandeling in de praktijk

Antoinette: "Ik persoonlijk denk ècht dat het de verschijningen zijn van mijn opa en Jaco. Bij de één ruik ik sigarenlucht en bij de ander zijn aftershave. Ze praten allebei tegen me. Jaco zegt steeds: 'Dat had je niet moeten doen' en mijn opa: 'Weet je nog dat je moeder ziek was'. Het klinkt misschien vreemd dat ik dit allemaal denk, maar volgens mij is het zo".

Ik laat het rustig op me inwerken, stel nog een aantal belangstellende vragen. Ietsje dieper op de zaken ingaan. Zijn er meerdere personen die de verschijningen hebben gezien, gehoord, geroken?

Antoinette: "Mijn vriendin heeft een keer bij me geslapen, midden in de nacht werd ze wakker van bonzen op de deur en een lichtflits in het donker. Ze kon daarna niet in slaap komen en wil nooit meer bij mij logeren".

Ik ben niet zo gauw geneigd om te zeggen, allemaal onzin. Iemand die zoiets ervaart heeft zeker een kwaad geweten. Ik geloof dat bonzen, een lichtflits kan, maar blijf wel kritisch. Bepaalde factoren moet je kunnen uitsluiten.

Ik heb gepraat, dieper gevraagd. Antoinette lijkt verder heel spontaan, eerlijk en naar omstandigheden redelijk.

Ze heeft een eigen zaak, succes, haar hobby's, sinds enige tijd een begrijpende Latrelatie. Zoiets bouw je toch alleen op met enig realisme?

Maar wat te doen aan de entiteiten?

Ik vraag aan Antoinette: "Welk voordeel leveren de verschijningen je op?"

Antoinette: "Geen enkel voordeel, ze beroven me van m'n nachtrust. Ik vraag er niet om, het is ècht buiten mezelf. Daar speelt het zich af, niet in mezelf. Soms zou ik de verschijningen zo kunnen vastpakken. Ik heb het nooit gedaan, onbewust voel ik dat het niet mag. Waarom? Dat weet ik niet".

"Antoinette geloof jij in geleidegeesten, zo ja ken jij de jouwe?", vraag ik haar.

Antoinette: "Ik geloof in een persoonlijke gids, een geleidegeest. Maar ik heb de mijne nog nooit ontmoet".

"Goed", vervolg ik "als je het wilt dan kan je misschien met jouw gids in contact komen? Ga rustig in de stoel zitten, sluit je ogen. En stel je voor dat je op een mooi plekje bent. Misschien wel een paradijselijk plekje, terwijl je je helemaal kunt ontspannen, steeds dieper".

Heel rustig verdiepen we de trance. Antoinette gaat er geheel in mee. Terwijl ze op een mooie plek in het bos zit, temidden prachtige bloemen, begeleid ik verder: "Antoinette indien het goed voor je is zal jouw geleidegids voor je komen zitten of staan, alles op een heel rustige manier. En alleen als het goed voor je is".

Het is een minuut stil in de behandelkamer, twee minuten. Intussen gebeurt er veel in Antoinette's hoofd, hart of buik. Een diepgrijpend mentaal proces. Langzaam komt bij Antoinette meer de behoefte om te praten bij haar naar boven en ze zegt: "Erg bijzonder, een man in het wit komt voor me zitten. Hij praat met me. Ik kan niet horen wat hij zegt, maar begrijp het wel. Hij vertelt iets over Jaco. In de verte aan de rand van het bos zijn Jaco en mijn opa. De witte man voor me staat op en vergezelt Jaco en mijn opa. Ik weet niet waar ze heen gaan... En nu wordt het op de plaats waar ik ben helemaal licht. Ik begrijp er niets van, maar het is wel mooi".

Kalm voer ik na enige tijd Antoinette terug in het hier en nu. Ze slaat haar ogen open en zegt: "Ik begrijp het niet zo goed. Weet jij wat dit allemaal betekent?", vraagt ze me.

Ik praat er om heen, geef eigenlijk geen antwoord en denk laat alles maar rustig van binnen bezinken en werken. De dingen zullen vandaag, morgen of een andere dag worden opgelost door zo'n sessie.

De volgende afspraak meldt Antoinette: "Ik heb veel prettiger geslapen, ben niet wakker geworden van geluiden of andere dingen".

De afspraak daarna, nog steeds rust in de slaapkamer.

Antoinette: "Hoe kan het nu opeens weg zijn? De verschijningen zijn niet meer geweest. Ik ruik geen aftershave of rook. Ik kan me haast niet voorstellen dat het komt door wat we hier hebben gedaan. Ik begrijp het niet, blij ben ik er wel mee. Ik hoop dat het zo blijft en anders kom ik terug".

Hoe te verklaren dat de "verschijningskwestie" is opgelost? Begrijpen doe ik het zelf ook niet. Je kan alleen maar dingen veronderstellen. Na vijf sessies heb ik nooit meer iets van Antoinette gehoord, het zal wel goed gaan in haar winkel, slaapkamer en relatie.

Naschrift

Er zijn mensen die denken in staat te zijn precies te verklaren hoe het allemaal werkt op mentaal niveau. Hoe het met geleidegidsen zit, beschermengelen, verschijningen. Naar mijn gevoel zijn we echter kleuters, sterker peuters in het universum. We weten in feite helemaal niets. Kunnen slechts raden, gissen, veronderstellen, hopen, denken of fantaseren. Zeker weten, geen sterveling weet "het". Dat sommige dingen wel kunnen werken is zeker. We mogen er dankbaar gebruik van maken in therapie, angsten verminderen. Het mysterie van leven. Al zijn we volwassen, in feite zijn we gerimpelde kinderen die zich slechts kunnen verbazen over de geest, over het leven.