Jan C. van der Heide

Basisinformatie van de cliënt

• Naam: Esther
• Leeftijd: 34 jaar
• Burgelijke staat: woont al tien jaar samen met Gerard
• Kinderen: geen
• Beroep: tolk
• Hobby's: badminton, wandelen, lezen
• Fysieke gesteldheid: goed

Probleem-taxatie

Esther en Gerard wonen al jaren samen, ze kennen elkaar twintig jaar. Ze zaten op het Atheneum in dezelfde klas, deden tegelijk examen en behaalden beiden bijna eensluidende examencijfers. Twee intelligente mensen, Esther werd tolk en Gerard ingenieur.

Ze hebben een uitstekend contact, als Esther jeuk heeft aan haar wenkbrauw krabt Gerard aan de zijne om het zo maar eens te zeggen. Maatschappelijk ging het allemaal zeer voorspoedig. Ze wonen in een aardig vrijstaand huis aan de rand van een grote stad.

Er ontbreekt echter één ding aan hun geluk, kinderen! Tot haar achtentwintigste heeft Esther de pil gebruikt. Het paar is nu al ruim zes jaar bezig om kinderen te krijgen, en het lukt maar niet.

Ze zijn beiden in het ziekenhuis onderzocht, sterker ze zijn allebei binnenstebuiten gekeerd om de oorzaak van de onvruchtbaarheid op te sporen. De reden van het ongewild kinderloos blijven is niet te traceren, een medisch raadsel. Het zaad van Gerard is redelijk goed, het aantal zaadcellen is wat aan de zuinige kant maar goed gezond. De eicellen van Esther zijn in een goede conditie.

Het paar wil geen onnatuurlijke ingrepen via kunstmatige inseminatie. Ze willen gewoon op een natuurlijke manier kinderen krijgen. De bekroning van hun liefde!

Maar de tijd begint nu toch wel te dringen, beiden zijn ze zoals gezegd vierendertig jaar.

Gerard en Esther hebben in hun leven geen grote trauma's meegemaakt, of geleden onder diepe angsten, geen drama's in de familie met doodgeboren kinderen. Esther heeft ook nooit een abortus ondergaan, want dergelijke diepgrijpende ervaringen willen weleens "barrières" opwerpen op onbewust niveau.

Behandelingsplan

"In Therapie" alles gebruiken wat de natuur te bieden heeft! Mensen, therapeuten moeten namelijk niet denken dat ze het beter weten dan de Schepping... Twee gezonde mensen, die liefst een gezond kind willen samen. Wat is er "normaler" en toch zit er kennelijk ergens een soort barricade?

Als mensen op een natuurlijke manier een baby willen, heb je er twee voor nodig, een man en vrouw... Het voorgaande klinkt misschien wat stupide, maar is de basis voor een geslaagde "vruchtbaarheids-therapie". De "samenwerking", het samen-werken is logischer wijze essentieel in een dergelijk geval. Daarom gevraagd of Gerard ook bij de sessie aanwezig wil zijn.

Behandeling in de praktijk

Op de afgesproken dag en tijdstip komen Esther en Gerard, paasbest gekleed, vrolijk en opgeruimd, op de achtergrond een beetje plechtig. Gerard gaat rustig in niet de gemakkelijkste stoel van het huis zitten, maar toch comfortabel.

Esther mag in de trance-stoel plaatsnemen. Ik vraag aan Gerard of hij ook met de komende sessie wil meedoen.

"Esther, ga lekker makkelijk zitten, maak het je aangenaam en prettig...", begin ik nochalant gezellig en vervolg: "laat het buiten fijn regenen, we zitten hier met z'n allen, drietjes, viertjes lekker warm... Sluit je ogen maar en richt je blik naar binnen en ontspan je, gewoon op je eigen manier, de enige goede manier...".

Na de rustige inductiewoorden, zie je Esther zich steeds dieper en meer ontspannen. Gerard had intussen liefdevol een dekentje over haar heen gelegd.

Ik vraag Esther haar blik nog verder en dieper naar binnen te richten, terwijl ik een natuurlijk praatje houd over de regen buiten... Regendruppels die tot diep in de aarde doordringen, het kleinste worteltje van boom of plantje weten te bereiken... Worteltjes die gulzig het vocht in zich opnemen om te groeien, te groeien steeds dichter naar het licht. Het wonder van de natuur... Een druppeltje op bedauwde blaadjes in de morgenstond, een vlinder die het in volle tevredenheid tot zich neemt, zich eraan laaft om te leven en laten leven...

"Want stel je eens voor...", vraag ik aan Esther "stel je eens voor dat je naar je baarmoeder gaat. Ga er middenin  zitten en zeg maar wat je ervaart in die mooiste kinderkamer van de wereld?"

Ik had het nog niet gezegd of er ging een schok door Esther heen..., diep, heftig en intens.

Haar gezicht trekt zich in een verdrietige uitdrukking, terwijl ze spontaan huilend uitroept: "Ik ben opeens in de kinderkamer van mijn jeugd en voel me zo eenzaam, zo verschrikkelijk alleen...".

Ik laat haar even rustig alleen met haar herinnering vol verdriet, laat het op haar inwerken, bewust worden... en begin dan voorzichtig: "Esther, stel je eens voor de vrouw die je nu bent, dat je bij dat kindje van toen in het kinderkamertje komt. Wat zou je willen doen? Wat zou je dat kindje willen geven?"

De reactie duurt niet lang, Esther verkondigt lief lachend en zacht fluisterend: "Ik zou dat lieve meisje wat zo eenzaam is in mijn armen willen nemen".

"Prima", zeg ik "doe alles wat nodig is".

Esther is op mentaal niveau hard aan het werk in de trance-stoel. Ze neemt de kleine Esther in de armen, knuffelt het kindje, geeft het liefde, een heleboel liefde en warmte.

Intussen zit Gerard wat verward op z'n stoel, wat doet Esther nu allemaal?

Rustig geven we Esther ruim de tijd om van alles te doen, knuffelen, de kleine Esther van haar jeugd tegen haar hart drukken, de warmte laten overvloeien...

Voorzichtig haal ik Esther terug in het hier en nu en laat vertellen over haar ervaringen, we hoeven er niet lang op te wachten.

Esther: "Ik heb dat kleine meisje allerlei bemoedigende woorden in het oortje gefluisterd. Ik heb haar al mijn liefde gegeven die ik in me heb. Ik voel me nu zo heerlijk, prettig en kalm".

"Prima Esther", laat ik er aangenaam op volgen: "sluit je ogen maar weer om terug te gaan naar je baarmoeder, hoe voelt het daar nù aan?"

Nadat Esther haar ogen heeft gesloten, zit ze er al gauw weer middenin en zegt: "Ik voel me er veel meer thuis, het voelt veel prettiger aan, niet meer zo kil".

"Heel goed", zeg ik en bevestig: "Als je zo daar rondkijkt, het is er dus minder kil. Maar wat zou je aan die kinderkamer nog meer willen veranderen om het misschien nog beter in te richten. Is het er licht genoeg? Zijn de wanden stevig en zacht genoeg? Is de geur aangenaam? Verander alles in je baarmoeder-kinderkamer wat nodig is om het zo gezellig, aangenaam, gezond mogelijk te maken".

Esther gaat op bewust, onbewust of welk ander niveau dan ook hard aan het werk. En zegt bijna een beetje verlegen: "Ik geloof dat ik het raam open moet zetten, fijn een frisse wind laten waaien terwijl het buiten toch stormt en hard regent, dikke druppels tegen de ruiten. En ik doe zelfs het grote raam open...".

Ik vul aan: "Doe wat nodig is".

Intussen vertel ik een verhaal, gevoelvol, zacht en warm van "de bloem die vol tot bloei komt in de zacht, milde ochtendzon, morgen. De bijna paradijselijke bloembladeren die zich open- vouwen... De verrukking van kleuren, een vlinder die schijnbaar zonder doel door de lucht dwarrelt en toch recht op de bloem afgaat, teer, voorzichtig en doelgericht naar het hart van de bloem... De vlinder daalt neer op de prachtig, geopende bloem... En dan gebeurt er van alles... En dat geheim van een wonder kent de mooiste kinderkamers van de wereld..., de vrucht gedragen in de moederschoot van de bloem, tot wolken van kinderen..., velden vol bloemen, vlinders in alle kleuren...".

Wat ik hoopte, Esther pakt alles heel gestroomlijnd op, wat blijkt uit haar woorden: "Het lijkt net of er een bloem in mijn baarmoeder gaat groeien, een mooie bloem. En nu zie ik opeens dat in het wiegje dat we hebben een baby ligt, een meisje. Het raam boven het wiegje staat open en buiten schijnt de zon vol vlinders...".

Hier breek ik de sessie voorzichtig af. Alles wat nu nog langer duurt is eens zoveel en dubbeldik. Even nagenieten van de visioenen en dan terug in het hier en nu. Het is bijna voelbaar dat Esther binnen niet te lange tijd een kind zal krijgen.

We praten wat na. Gerard doet op een prettige manier mee aan het nagesprek. Esther is verwonderd, haar ogen stralen "verwachting".

Speciaal spreek ik met dit echtpaar niet af voor een vervolgsessie en geef het onderbewustzijn en de natuur de kans, beter kan namelijk niet. Drie maanden later krijg ik een telefoontje dat Esther al twee maanden zwanger is. Zeven maanden later valt het geboortekaartje op de mat, een wolk van een meisje, Esther Jr. Ik moest nog op kraamvisite komen, een compleet feest.

Naschrift

Ongeveer tien procent van de echtparen blijft ongewild kinderloos. Door medische redenen, maar ook dikwijls door psychologische oorzaken. Met hypno-therapie valt veel op onbewust niveau op te ruimen en beter in te richten. Soms is het al voldoende om op mentaal niveau een raam te openen terwijl het buiten regent! En die paar andere dingen.