Jan C. van der Heide

'Wil je mij alsjeblieft helpen…?', vraagt een hardhorende, hoogbejaarde man mij tijdens een consult.

'Waarmee wil je dat ik je help?', informeer ik vriendelijk.

'Het zit zo', legt de oude man uit: 'Mijn vrouw is overleden en nu heb ik wat spulletjes waar ze aan gehecht was en een foto van ons kleinkind in de grafkist gedaan. Mijn vrouw was zo dol op haar kleindochter, dan heeft ze een portretje dicht bij zich', vertelt opa met tranen in zijn ogen.

'Dat is mooi dat je aan je vrouw dingen meegeeft waarvan ze hield, een foto. Een warm gebaar, goed gevoeld van je', antwoord ik.

De man vervolgt met grote angstige ogen: 'Nee, nee dat is volgens een medium waar ik geweest ben helemaal niet goed. Dat is gevaarlijk. Omdat de foto in de kist van mijn vrouw zit moet de ban worden doorbroken, anders zal onze kleindochter binnenkort sterven. Mijn vrouw kan het kleinkind niet loslaten volgens het medium…. Ons kleinkind loopt groot gevaar en nu ben ik zo bang dat zij zal overlijden. En dat is mijn schuld omdat ik de foto bij mijn vrouw in de kist heb gedaan. Daarom ben ik bij u om te vragen of u wilt helpen en de ban kunt doorbreken…'.

Ik zeg: 'Je geeft een foto van je kleindochter uit pure liefde, meelevende goedheid mee met je overleden vrouw en dat zou volgens een medium gevaarlijk zijn voor jullie kleinkind? Begrijp ik dat goed?'

'Ja, ja…, precies' zegt de bezorgde, van de zenuwen bibberende opa met een door emoties verstikte stem.

'Opa, in vaktermen noemen wij dat paranormaal gekoeterwaal oftewel spirituele onzin in rechte lijn, kolder en wel van de bovenste plank…. In algemeen Nederlands gezegd, is het medium-kleinkindfoto-gevaarlijk-in-kist-verhaal larie, kletskoek…', zet ik de kwestie binnen één lange regel duidelijk neer om de man zo gauw mogelijk gerust te stellen.

Opa kijkt me bijna blij aan en zegt: 'Dus jij denkt dat mijn kleindochter geen gevaar loopt?'.

'Nee, natuurlijk niet, je kleindochter loopt helemaal geen gevaar', vervolg ik: 'Wel nee, door een stukje bedrukt papier in een kist, tuurlijk niet. Ik ken mensen die een halve eeuw geleden een foto van hun hele gezin in een grafkist stopten. En de hele familie leeft nog steeds in blakende gezondheid, de oudste is nu 96 jaar en gaat binnenkort op vakantie naar Terschelling... Je kleindochter, trouwens alle kinderen lopen pas gevaar als ze niet goed links en rechts kijken bij het oversteken. Maar dat geldt voor jou en mij ook… Wat ook gevaarlijk is, tijdens het eten je mes aflikken dan kan je je snijden, met losse handen een ladder oplopen, Russische roulette da's allemaal gevaarlijk. Een onschuldig stukje papier in een kist is weer niet gevaarlijk…'.

Opa: 'Je bedoelt dat mijn kleinkind ècht geen gevaar loopt?'

'Natuurlijk niet, je kleinkind wordt 100 jaar net als jij opa', roep ik met een positieve klank in mijn stem.

We praten nog wat na inclusief over koetjes en kalfjes. De bejaarde man ging uiteindelijk opgelucht en kalm naar huis. Hij heeft zijn angst kunnen uiten en heeft daardoor de ban in zich zelf kunnen doorbreken. Hij was niet langer gevangen in zijn angst.

Uiterst droevig dat er personen zijn die hun medemens angsten aanpraten. Een kwetsbare, oude man belasten...

Jan C. van der Heide