Jan C. van der Heide

Vraag

Ha Jan,

Mijn ouders komen uit het buitenland, mijn jongere zusje en ik zijn in Nederland geboren en wonen er al heel ons leven. We hebben hier onze vrienden, ons sociale leven en alles. Nederland vinden we een heerlijk land en we voelen ons Nederlanders. Mijn zusje en ik zijn bezig met de afrondende fase van onze studie. Onze ouders willen weer terug naar het land waar ze zijn geboren en ze verwachten dat we na onze studie daar ook gaan wonen en er trouwen. Maar mijn zuster en ik willen daar helemaal niet wonen, we willen in Nederland blijven. Wij vinden dat er geen beter en mooier land bestaat dan Nederland, het is ons thuis. Mijn zusje en ik komen er maar niet uit wat we moeten doen. We willen onze ouders niet voor het hoofd stoten of ondankbare kinderen lijken. We hebben met onze vraag ook met wijze mensen gesproken uit de cultuur van onze ouders. Maar we komen er nog steeds niet uit wat we moeten doen. Mijn zuster en ik hebben besloten om deze vraag aan u voor te leggen, u bent een geboren en getogen Nederlander en u bent spiritueel en heel wijs. Wat zou u ons als raad of advies willen geven?

Vriendelijke groetjes,

Romany

****** 

Antwoord

Ha Romany,

Met veel medeleven en warm begrip heb ik je bericht gelezen. Je vraag is als ik het goed heb begrepen: ‘Moeten mijn zuster en ik ook verhuizen naar het land waar mijn ouders zijn geboren en daar gaan wonen en trouwen?’

Laat ik een voorbeeld uit mijn praktijk geven. Jaren geleden komt een vader en een moeder, geboren in het buitenland, voor advies in mijn praktijk. Er was geen land met hun begaafde en pientere 24 jarige zoon te bezeilen. Hij woonde vanaf zijn derde in Nederland, was net afgestudeerd en zat alleen maar een beetje op zijn kamer op zijn gitaar te tokkelen. Hij wilde verder niks en deed niks… en dat alles met de gordijnen dicht en licht uit. Ik vraag bij de ouders wat dieper wat er aan de hand was, waardoor die situatie zo is ontstaan. Wat is er aan vooraf gegaan? Wat blijkt, hun zoon was verliefd geworden op een Nederlands meisje, ze waren dol op elkaar en willen samen trouwen. De ouders verzetten zich hevig en wilden dat hun zoon zou trouwen met een vrouw uit hun eigen cultuur….

Vanaf die tijd wilde hun zoon helemaal totaal en wel volstrekt niks meer. En of ik hun zoon kon helpen om hem weer te normaliseren. Hij wilde naar niemand luisteren.

Ik zei tegen de ouders: ‘Ik denk dat jullie zoon niets mankeert, het is gewoon een oergezonde Hollandse jongen met buitenlandse roots. Hij is dol op een meisje, hij heeft een prachtige studie afgerond. Hij heeft het goed naar zijn zin in Nederland. Maar…? Ik denk niet dat het zozeer om jullie zoon gaat, maar om jullie zèlf. Dat klinkt misschien niet leuk om te horen, maar is wel eerlijk en waarschijnlijk de waarheid. Indertijd zijn jullie naar Nederland gekomen omdat jullie fantastische ouders zijn en hun kind zoveel mogelijk kansen willen geven. Alleen maar begrijpelijk en zeer goed bedoeld.

Het feit dat jullie naar Nederland komen betekent tevens dat hij verliefd kan worden op een Nederlands meisje. En dan zeggen jullie nu opeens dat je dat niet wilt. Die redenatie, dat klopt niet en dat kan niet… het is namelijk in rechte lijn niet logisch gezien jullie keuze voor Nederland. Het klinkt wel heel rechttoe en rechtaan maar is wel erg waar, als ik het volgende zeg…. Als jullie niet willen dat jullie kind niet gaat houden van een Nederlandse vrouw of man dan hadden jullie beter niet naar Nederland kunnen komen. Hadden jullie misschien beter niet kunnen kiezen voor de Nederlandse vrije maatschappij. In Nederland loopt de ontluikende, grote liefde door alle culturen en huidskleuren heen, houden van is houden van en is niet gebonden aan geloof, wet of cultuur… Jullie zoon reageert dus heel natuurlijk en begrijpelijk…, hij houdt zielsveel van iemand en ze is Nederlands. Als ik jullie was dan zou ik maar met jullie zoon gaan praten en het groene licht geven voor het huwelijk met zijn enige echte en grootste liefde…’.

Even terzijde, een opmerking in de marge. Zulke liefdeskwesties kunnen erg naar en fataal aflopen als geliefden dol op elkaar zijn en niet met elkaar mogen omgaan of trouwen. Dat kan dan eindigen en bepaald niet met een happy end. Het meest wijs is om een familiaire barrière niet tussen tweelingzielen of twee intense geliefden te zetten…. Stap in de Nederlandse vrije maatschappij over cultuur, geloof heen om complete onherroepelijke drama’s te vermijden…

Gelukkig hebben de ouders van de zoon, het verder heel wijs en verstandig aangepakt. En gaven het groene licht voor het huwelijk. Hun zoon zat toen opeens niet meer hele dagen in het donker te tokkelen op zijn gitaar. Hij is hard gaan solliciteren en heeft een topbaan gevonden. Hij is inmiddels getrouwd met zijn grote liefde, ze hebben twee kinderen. En, nu komt het, de ouders zijn zielsgelukkig met hun schat van een schoondochter. Ze hadden zich geen betere schoondochter kunnen voorstellen en wensen, vertelde de schoonmoeder mij later aan de telefoon.

Je zult je wel afvragen Romany wat vertelt deze geschiedenis? In feite alles! Jullie zijn prima dochters met een groot respect voor jullie ouders. Prachtig, in wezen, het kan niet beter. Maar alweer maar…, jullie moeten ook respect voor je zelf hebben of opbrengen. Luister goed naar je eigen ziel, want daar ligt het antwoord. Als jij en je zuster liever in Nederland blijven, blijf in Nederland. Zoals je zelf schrijft, jullie voelen je Nederlander…. Fijn en erg gelukkig dat jullie dat zo voelen, sta je zelf dan ook toe vanuit dat gevoel een beslissing te nemen. In kern zijn andere zaken, drijfveren van vaders en moeders in een dergelijke situatie daaraan ondergeschikt. Zij hebben de vrijheid genomen om jullie geboren te laten worden in Nederland, jullie hebben het volste recht om op vrije Nederlandse bodem te kiezen hoe je verder je leven wilt inrichten.

Laten we de keuze wat eenvoudiger maken. Stel je voor dat je naar de verre toekomst reist en dat je een wijze, oude vrouw van 80 jaar bent. En je kijkt terug op je leven, welke beslissing hoop je dan dat je nu genomen zal hebben?

Wacht niet tot je 80 bent om dat te beoordelen, je zuster en jij hebben nu de volledige vrijheid om de goede keuze te maken. Jij en je zuster zullen dan gelukkige mensen worden...!

Jij en je zusje komen er vast uit, twee prima dochters die ongetwijfeld een uitstekend besluit nemen waar uiteindelijk jullie ouders begrip voor zullen hebben. Welke beslissing jullie ook nemen, leg het altijd aan ze uit… met alle egards en respect. Jullie hebben moedige ouders, want in een vreemd land een nieuw leven beginnen daar heb je veel moed voor nodig. Ze hebben daarom ook een soort recht op een bepaalde eerbied van hun kinderen… Maar overdrijf het niet en laat het niet verregaand ten koste van je zelf gaan…!

Ik wens jullie alle kracht, spiritualiteit en wijsheid toe.

Romany als jij en je zuster nog ergens over willen praten of samen met je ouders langs willen komen, de deur staat bij mij altijd open. De koffie staat voor jullie klaar en niet met 1 koekje maar een tot de nok gevulde trommel waarvan de deksel niet eens dicht kan…! Daarom een handvol koekjes nemen is ook goed…., de trommel leegeten mag ook, want als het over gastvrijheid, wijsheid en liefde gaat kan een mens niet royaal genoeg denken en voelen…

Hartelijke groeten,

Jan C. van der Heide

Hypnotherapeut, paragnost en coach

Spreuk van de maand

Uit het boek: ‘Bron van Liefde en Wijsheid’

door Ans van der Heide – Kort

‘Liefde is een eindeloze inspiratiebron die tot in de eeuwigheid reikt…’