Willemien: 'Ik heb geen rust door schuldgevoelens...'

Vraag/Antwoord

Door: Jan C. van der Heide

Dag Jan,

Ik schrijf je over iets dat me geen rust geeft maar wel schuldgevoelens bezorgt. Ik kan me voorstellen als ik niets van je hoor op mijn vraag maar ik weet niet aan wie ik de vraag anders moet stellen. Jij begrijpt het beter dan menige ander, denk en hoop ik.

Ik heb een groot schuldgevoel. Ik zal vertellen om wat het gaat. Ik heb tien jaar voor mijn 91 jarige moeder gezorgd, ze heeft een beroerte gehad en daardoor kon ze moeilijk praten. Ze was aan het begin aan één kant verlamd. Maar dat is later wel veel beter geworden. Ze kon zich moeilijk bewegen vlak na de beroerte. Ik moest haar overal mee helpen, aankleden, wassen. In het begin zelfs met eten. Maar ze kon later veel meer zelf, achter haar looprek in het huis lopen. Ik deed voor haar de was, het huishouden, de boodschappen, administratie. Ik ben weduwe en heb geen baan en ook geen kinderen, maar wel tijd. Mijn taak was mijn moeder verzorgen. Ik heb het altijd met veel liefde gedaan. Mijn moeder en ik konden samen goed opschieten, we hadden een zelfde humor over dingen. Toen mijn moeder pas 91 was geworden kreeg ze weer een beroerte en kwam 24 uur per dag in bed te liggen. Ze kon niks meer en was heel moeilijk aanspreekbaar. Het leek net of ze de dingen niet meer begreep en hoorde. Je kon zien dat ze pijn had, in haar lichaam en haar hoofd. Er zijn toen morfinepijnstillers gegeven. Die dosering werd verhoogd want mijn moeder had erge pijn. Ze is kort na haar verjaardag overleden. Ik zat naast haard bed en hield haar hand vast. Nu heb ik gehoord dat je bij een hoge dosering morfine, dat je dan eerder dood gaat. Ik loop nu steeds met de gedachten rond dat het komt dat mijn moeder is overleden doordat ik toestemming heb gegeven voor die pijnstillers. Wat moet ik met die gedachten en gevoelens, ik voel me er steeds naarder door worden. Het is niet goed voor haar ziel dat ze zo is overleden en daardoor heeft ze karma opgelopen. Ik heb karma op me geladen door zo te handelen. Alle puf is uit me weg, als ik ’s morgens opsta is dat mijn eerste gedachte, mijn moeder, dat ze dood is gegaan door mij. Het komt door mij dat ze niet is blijven leven. Heb jij een idee of hoe ik iets aan dat schuldgevoel kan doen? Ik weet het niet meer.

Groetjes,

Willemien

*****************************

Antwoord

Ha Willemien,

Je bericht heb ik heel zorgvuldig gelezen en nog een keer… Allereerst gecondoleerd met het overlijden van je moeder. Wat een geluk dat ze zo’n prima kind heeft! Ja, jij Willemien, een dochter die moeder zo liefdevol heeft verzorgd. Anders was het met je moeder waarschijnlijk heel anders gegaan. Jaren geleden al in een verpleeghuis opgenomen met alle consequenties van dien. Nee, dat is allemaal gelukkig niet gebeurd!

Uit je mail blijkt dat jullie het ondanks de ziekte gezellig hebben gehad samen, jullie hadden dezelfde humor. Dus lachen samen…, dat is toch goud waard om zo oud te kunnen en mogen worden!

Je hebt het karma van je moeder juist verlicht Willemien. Tot op het laatst heb je bij haar bed gezeten en is ze overleden toen je haar hand vast hield. Als iemands ziel zo aan de laatste reis kan beginnen… Wat wil je mooier Willemien? De hand van de stervende moeder wordt vastgehouden door haar kind die intens van haar houdt. Nogmaals, een ziel kan toch niet beter worden begeleid, als je zo naar de andere kant kan reizen, in Het Licht mag terecht komen… Vergezeld worden door grootse liefde… Het aardse bestaan van iemand is dan op alle niveaus geslaagd.

En wat de medicijnen betreft. Willemien, niet om het een of ander. Maar heb je er weleens aan gedacht wat een voorrecht het is, dat we op aarde pijnstillers hebben? Stel je eens voor dat de pijnstillers niet aan je moeder waren gegeven? Welke lijdensweg had ze dan moeten doorlopen…? Het alternatief was folterende pijnen lijden? En dat heb jij voorkomen Willemien.

Onnodig pijnlijden kan toch nooit de bedoeling van het leven of De Schepper zijn?

Je hebt het leven van je moeder juist verlengd, door al die jaren zo goed en vol liefde voor haar te zorgen! Hoogbejaarden die niet zo’n geweldig kind hebben als jij bent, die zijn heel wat slechter af. En voor hen loopt het vaak erg slecht af… Verpieterend in hun eentje…, ondervoed, uitgedroogd…, niemand kijkt naar ze om, zonder liefde aan je eindje komen. Dat is bij jouw moeder allemaal niet gebeurd…., nogmaals wat een zegen, zelfs tot het laatst met zo min mogelijk pijn. Ja, Willemien en dat komt door jou! Door jouw liefde en zorg en laat dat maar eens heel goed tot je doordringen. Sluit je ogen maar en ervaar het in de diepte wat je allemaal voor je moeder hebt gedaan!

Niet twijfelen aan je zelf. Menselijker wijze heb je alles gedaan wat er in je vermogen lag… en dat is de beste, helende en genezende balsem voor de geestelijke wond die je mogelijk hebt opgelopen door haar overlijden. De wond zal genezen, door Het Liefdevolle Licht dat je moeder vanuit de hemel naar je zal sturen en als je goed luistert zal je vast in je oor fluisterzacht horen: ‘Dank je kind…!’

Alle spirituele positiviteit en kracht toegewenst.

Jan C. van der Heide

Hypnotherapeut/ Coach en Paragnost

Kom er overheen, dus ga er doorheen….

Uit het boek Verzamelde Spreuken: Ans van der Heide – Kort