Jan C. van der Heide

Beste Jan,

Het is vele jaren geleden dat ik bij je op consult ben geweest. Je hebt toen voorspeld dat ik met iemand zou trouwen die op een eiland woont. Heel grappig, ik ben getrouwd met een Engelsman. Je vertelde toen ook dat ik twee kinderen zou krijgen en in een soort boerderij kwam te wonen. Ik heb 2 kinderen gekregen en we wonen in een boerderij uit 1720. Maar ik schrijf je om iets heel anders.

Mijn man is vorig jaar overleden en mijn kinderen zijn naar Australië vertrokken. Ik verkeer in een grote tweestrijd, ik voel ook vaak verwarring in mezelf. Mijn kinderen willen dat ik naar Australië kom. Maar ik wil mijn huis niet opgeven waar ik altijd met mijn man en gezin heb gewoond. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Het is dat ik in Engeland woon anders kwam ik op consult.

Ik voel me zo onzeker. Daarbij komt, dat ik vaak verwarrende dromen heb en dat het met één van mijn kinderen in Australië niet goed afloopt. Een ongeluk met een auto. En die droom komt steeds weer terug, dat is ook de reden dat ik de stap niet durf te zetten om naar Australië te emigreren. Door de verwarring. Wat moet ik doen Jan? Heb je voor mij raad, denk je dat de droom uitkomt, hoe kom ik van mijn verwarring af? Je hebt het tientallen jaren geleden zo goed voor me gezien, misschien kan je het voor mij nu ook waarnemen. Mijn bericht aan je lijkt wat chaotisch, zo voel ik me ook. Ik voel me zo rommelig van binnen en laatst zag ik een verschijning van mijn man op zolder en die zei: ‘Niet gaan emigreren’.

Ik kom er met mezelf niet uit, vandaar dat ik je schrijf.

Met vriendelijke groeten,

Annefloor

Antwoord

Beste Annefloor,

Met groot medeleven heb ik je bericht gelezen. Allereerst lijkt me het belangrijk dat je iemand in je directe omgeving zoekt om mee te praten. Een familielid, buurvrouw, vriendin, je hebt een klankbord nodig. Iemand die naar je luistert, je helpt om weer in alle rust, lijn in je gedachten te krijgen. Weten je kinderen dat de situatie wat verwarrend is op het moment?

Belangrijk is, niet alles door elkaar te laten lopen, alles 1 voor 1. En als je niemand in je buurt hebt om mee te praten, schrijf je gedachten dan op, punt voor punt. Laatst hoorde ik van iemand dat hij een goed gesprek heeft gehad met zijn sympathieke huisarts, dat heeft hem opgelucht. Dat is natuurlijk ook nog een mogelijkheid Annefloor. Misschien heb je een aardige huisarts, dat kan een goed gesprek opleveren en verhelderend werken. En je wat meer houvast geven!

Maar om op je vragen puntsgewijs terug te komen. De droom die je hebt dat één van je kinderen bij een auto-ongeluk komt te overlijden. Of een dergelijke droom de waarheid is? Nou, Annefloor gelukkig niet…., dergelijke dromen kunnen ook voortkomen uit de begrijpelijke angst van een moeder. Dat haar kind iets overkomt, een ongeluk krijgt. Talloze moeders kennen die angst en kunnen nare dromen hebben. Maar gelukkig komen alle angstige dromen niet uit, nee, stel je voor zeg. Dan zou er geen kind meer op aarde rondlopen, toch..? Met andere woorden, het is verstandig dat een mens bepaalde dromen als kennisgeving aanneemt. En overgaat tot de orde van de dag, dat is het meest gezond voor alles en iedereen.

Wat je ook kunt doen met de zich herhalende ongeluksdroom? Stuur die droom tijdens je slaap en geef er een positief einde aan. Dromen kan je namelijk sturen. Zeg tegen je onderbewustzijn voordat je gaat slapen: ‘Als ik een nare droom heb, zal ik het een goede wending geven, zodat het heel goed afloopt en met mijn kind…’.

Het werkt, zulke dingen, dromen een ‘happy end’ geven zouden ze in Engeland zeggen.

Als ik je bericht zo lees, mijn eerste gevoel is vaak het beste… Luister goed Annefloor naar je eigen intuïtie. Je voelt je thuis in het huis waar je jarenlang met je man en kinderen hebt gewoond. Je man verschijnt zelfs op zolder aan je en hij zegt: ‘Niet gaan emigreren’.

Ik denk dat de signalen heel duidelijk zijn, jouw onderbewustzijn, je intuïtie, je gevoel probeert je te overtuigen om (voorlopig) in je eigen huis te blijven. En zeker op het moment, lijkt het tijdstip niet rijp om te verhuizen. Verwerk eerst, al is het een heel klein beetje, het overlijden van je man, die zware emoties. Het overlijden van een geliefde en dan meteen verhuizen, zelfs emigreren. Een mens kan zich zelf ook overvragen. Als je er aan toe bent, dan kan je altijd nog emigreren. Te gauw een definitief besluit nemen is meestal niet zo verstandig. Nogmaals, geef je verwarrende gevoelens een ruime periode om tot rust te komen. En zeg dat ook tegen je kinderen; ‘Mamma heeft tijd nodig om alles op een rijtje te zetten..’.

En dat is heel logisch Annefloor, je hebt zware, emotionele maanden achter de rug. Vooral heel geduldig met jezelf zijn, rouwen kost meer tijd dan je denkt. Ik herhaal het nog maar eens met andere woorden; uit een vertrouwde en liefdevolle omgeving, te snel vertrekken, is wellicht in het huidige geval niet zo raadzaam. En dat zit in de overdrachtelijke sfeer van de uitspraken: ‘Een oude boom moet je niet verplaatsen…’. En dan bedoel ik niet dat je een oude boom zou zijn…, zeker niet. Maar wat je wèl bent, je bent een ‘natuurproduct’ en daar moet je op een heel natuurlijke en harmonische manier mee omgaan en de dingen nooit overhaasten. Als je er aan toe bent, groei je er vanzelf naar toe, naar een emigratie of welke verandering dan ook. Of blijf je gewoon in Engeland wonen. Je onderbewustzijn, je gids, beschermengel zal je helpen bij het kiezen van het beste…!

Jan C. van der Heide

Hypnotherapeut/ Coach en Paragnost

Bidden om kracht vereist ook van jezelf een antwoord…

Uit het boek: Bron van liefde en wijsheid

Door: Ans van der Heide – Kort