Jan C. van der Heide

Ha Jan,

Ik ben een trouwe lezer van je antwoorden op spirituele en paranormale vragen. Mijn kleinzoon Dave van 10 jaar praat erg vaak over de dood. Hij zegt dat als hij 12 jaar is een grote reis gaat maken. Naar zijn vriendjes terug gaat uit een vorig leven in Engeland. Hij kan precies vertellen waar hij in dat leven woonde, de hele omgeving kan hij beschrijven terwijl hij er nog nooit is geweest. Het is een lieve jongen, hij is een goede leerling en heeft vriendjes en vriendinnetjes. Maar hij is best apart, door altijd over de dood te praten en een vorig leven. Hij vindt dit leven niet zo leuk, zegt hij vaak. Ik maak me zorgen, heb je een idee voor me hoe ik nog beter met mijn kleinzoon kan omgaan en praten over de dood en het leven, reïncarnatie. Hoe kan ik hem wat blijer maken in dit leven? Hij is veel te ernstig voor zijn leeftijd. Mijn dochter en schoonzoon zijn fantastische ouders, maar weten het ook niet hoe te antwoorden.

Groetjes,

Marieke

Antwoord

Beste Marieke,

Met grote belangstelling en medeleven heb ik je bericht gelezen over je kleinzoon Dave. Op zich is het niet bijzonder dat een kind zich een vorig leven herinnert. Daar kunnen we dagen over praten. Ik zal me niet vergeten de moeder met haar vijf jarig zoontje op schoot, hij kijkt zijn moeder opeens aan en zegt: ‘Mijn vorige mama had bruine ogen…’. De huidige moeder die blauwe ogen heeft, schrok zich een hoedje dat haar zoontje opeens over een vorige mama begon te praten. Zij was toch zijn moeder…!

Kinderen tot een jaar of zeven staan meestal nog met één been in de hemel. Het belangrijkste als ouders is naar je kind luisteren, horen wat ze te zeggen hebben. En als ze een antwoord willen, moeten de kinderen het vragen. Volwassenen verpesten soms de kinderwereld met ongevraagd grote-mensen-geleuter. Nogmaals als een opvoeder één groot luisterend oor heeft is dat al erg belangrijk. Maar nu wat je vraag betreft Marieke.

Als ik Dave in mijn praktijk zou tegen komen? Ik zou me verschillende dingen afvragen.

Hoe komt het dat Dave vaak over de dood praat? Dat kan duizend en één oorzaken hebben. In de familie kan een overlijdensgeval hebben plaatsgevonden wat een enorme impact op zijn jonge leven heeft gehad. De dood van een opa, buurman, oom… Als ik met Dave zou praten, is dat het eerste dat ik zou uitzoeken. Heeft hij nare ervaringen met de dood gehad? Natuurlijk op een manier met hem communiceren op kindniveau. ‘Kinderen onder elkaar’, grote mensen kunnen ook kleine mensen zijn in een gesprek, dat werkt het minst verstorend.

En verder zou ik vragen wat Dave zich nog weet te herinneren over zijn leven in Engeland. En als hij dat wil kan hij me daar alles over vertellen, ik heb daar belangstelling voor. ‘Net zo als je schoolwerk mij boeit…’, zou ik er direct achteraan zeggen. Het houdt het gesprek aards, want daar wonen we op het moment, op de aardbol. Tussen neus en lippen zou ik informeren welk vak hij op school het leukst vindt…? Gewoon een beetje van de hak op de tak springen, een vorig leven in Engeland bespreken en tevens het huidige bestaan goed aanroeren. En als een kind tegen mij zegt: ‘Ik vind het leven nu helemaal niet leuk…’, zou ik het meteen met een vraag beantwoorden: ‘Wie heeft je dan beloofd dat het alleen maar leuk zou zijn…?’ En dan zou ik gaan uitleggen: ‘Natuurlijk is dat niet zo dat er in het leven alleen maar dingen zijn die leuk zijn… Welnee. Ik ken kinderen die een bloedhekel hebben aan tandenpoetsen, die vinden dat vervelend. Nou dat is het dan ook, vervelend voor die kinderen als ze er een hekel aan hebben. Maar als je niet tandenpoetst krijg je rotte tandjes… Met andere woorden niet leuke dingen zijn wel nodig. Of denk jij daar anders over Dave…?’.

Als Dave gaat praten kom je misschien achter knelpunten, wat hem dwars zit of een heleboel niet leuke dingen komen naar voren. Zitten er zaken misschien op een bepaalde manier in de knoop en al pratend dan samen met Dave die knopen eruit halen.

Dagelijks ben ik in mijn praktijk aan het praten met kinderen om samen zaken te ontwarren en geef daarbij het kind een grote stem. En zeggen ze wat ze willen…, maximaal de ruimte om te uiten. Communiceren is het begin van genezing, van geestelijke wonden een litteken maken…

En Marieke een betere therapeut dan de bloedeigen oma van kleinzoon Dave is er niet.

Niet te gauw schrikken als een kind zegt: ‘Ik vind het leven niet leuk..’. Een kind heeft helemaal gelijk, het leven is niet alleen maar leuk, dat klopt. Is helemaal waar… En na dit geconstateerd te hebben roept de plicht om bijvoorbeeld het huiswerk te gaan maken. Niet leuk maar wel nodig… Zulke dingen zeg ik in rechte lijn tegen kinderen, ze vinden dat in zijn algemeenheid erg verfrissend. Als kinderen loodzware onderwerpen aansnijden, ga ik meestal niet kijken als een strenge dominee anders wordt het onderwerp nog zwaarder. Kinderen reageren over het algemeen goed op humor, ik laat ze lachen en daar worden ze blij van.

 Ik weet het Marieke, over het algemeen zijn adviezen er… om in de wind te slaan. Maar als ik je toch een tip mag geven, stel elk onderwerp bespreekbaar en laat het tevens vergezeld gaan van een zekere luchtigheid. Een open mind…, in de sfeer van; ‘met oma kan je alles bespreken… en ze vindt niks gek’.

Marieke veel succes er mee. En als je denkt ik kom met Dave toch een keer naar de praktijk, jullie zijn van harte welkom. Dan kan ik Dave misschien ook nog een duwtje in de goede richting geven. Want dat wordt weleens ernstig onderschat, van kind naar volwassen is soms een lange en ingewikkelde weg. Niet makkelijk en bepaald niet altijd even leuk..

Maar één ding is in ieder geval wel een feest voor kleinkinderen als ze een oma hebben als jij, Marieke!

Hartelijke groeten,

Jan C. van der Heide

Hypnotherapeut & paragnost

Spreuk van de dag

Alles is eerst moeilijk voor dat het makkelijk wordt…!

Ans van der Heide - Kort