Jan C. van der Heide

Regelmatig krijg ik vragen over liefde, relaties. Zoals hieronder de vraag van Samantha.

Vraag:

Ha Jan,

Ik ben op mijn werk verliefd geworden op een collega en kan nergens anders meer aan denken dan aan hem. Ik sta er mee op en ik ga er mee naar bed. We zijn al een paar keer intiem geweest en ik heb daar een groot schuldgevoel over. Ik ben getrouwd, heb een lieve man en heb twee kinderen wat moet ik met al die gevoelens van verliefdheid. Ik kan het niet loslaten en voel me vaak verscheurd tussen mijn gezin en die collega. Wat moet ik? Ik weet het echt niet meer. Kan je me advies geven?

Groetjes,

Samantha

Ha Samantha,

Het is wat, je bent getrouwd, hebt twee kinderen en je bent verliefd op een collega. Wat voor een advies verwacht je dat ik je geef…? Trouwens wat is een goed advies in een dergelijke situatie? Afgezien van het feit dat adviezen er zijn om in de wind te slaan…!

Allereerst weet ik veel te weinig van je omstandigheden af, je situatie, hoe de relatie is met je man…? Op grond van zulke summiere informatie kan ik nooit een genuanceerd antwoord geven. Ik kan natuurlijk wel wat roepen, maar we hebben het wel over een gezin met twee kinderen, een vader en een moeder. Mensen die met elkaar zijn getrouwd en kinderen hebben gekregen en niet omdat ze een hekel aan elkaar hadden.

Een gezin is het meest emotioneel kostbare wat er bestaat…, de vraag is of een mens een gezin in de waagschaal moet stellen voor een verliefdheid. Een verliefdheid gaat meestal net zo voorbij als een meiregentje… en wat na de bui in de lente van de liefde? De stelregel is, harten mogen versmelten maar lichamen niet, anders komen er problemen.

Samantha van mij zal je niet horen dat je bij je man moet blijven of dat je naar je nieuwe liefde het beste kan gaan. Daar heb ik allemaal niks mee te maken. Het is jouw leven en het is jouw keuze. Wat ik wel wil zeggen Samantha, laat je niet verblinden door de waan van de dag… Rozengeur en maneschijn omdat je misschien wel per ongeluk een roze bril hebt opgezet. Zet die bril af en kijk nog eens met heel nieuwe ogen naar je collega. Hij weet dat je getrouwd bent, moeder van twee kinderen bent, een goede echtgenoot hebt. Waarom heeft hij dan niet wat meer afstand van je genomen? Denkt je collega vooral aan zich zelf, offert hij jou daar aan op? Allemaal vragen, is die collega misschien helemaal niet zo aardig als jij denkt…? Het zou zomaar kunnen, ik weet het niet, ik ken hem niet en misschien is het wel een schat…. Maar als je een moeder van twee kinderen uit een gezin losweekt, moet je wel heel erg veel van haar houden. En grote plannen met haar hebben! Ik zeg niet dat ik gelijk heb dat hij niet van jou zou houden, maar ik denk even hardop en stel vragen net zo luid en duidelijk…. En je hebt natuurlijk ook je eigen verantwoordelijkheid Samantha. Bedenk vooral dat het heel lastig is om later een sprookjeskasteel te bouwen op een ruïne en spijt…

Samantha misschien wil je aan een klein oefeningetje, een visualisatie meedoen. Sluit je ogen en stel je maar voor dat je met die collega op een onbewoond eiland bent en wel levenslang. Alleen maar met hem…, niemand anders er bij, alleen die ene man…., jaar in jaar uit…., iedere dag, iedere minuut en iedere seconde de rest van je leven… Als je enige vorm van beklemming bij je zelf bespeurt, zou ik nog maar eens heel diep over de verliefdheid gaan nadenken. Misschien ontdek je wel een nieuwe weg in je zelf om weer heel blij te worden met je man en je kinderen. En je zou je ook eens kunnen afvragen als jij in een brandend huis bent, wie komt je dan redden, je collega of je man? De persoon die als eerste in je zelf naar boven komt, dat is de beste keuze voor je toekomst. Wedden dat het je wettige echtgenoot is die desnoods zijn leven voor je over heeft om je uit dat brandende huis te redden…!

En hier wil ik het even bij laten Samantha, mocht je voor een persoonlijk gesprek langs willen komen aan de praktijk je bent van harte welkom…

Groetjes en wijsheid gewenst op alle niveaus.

Jan C. van der Heide

Hypnotherapeut en paragnost

Spreuk van de maand:

De kunst van leven is, het besef dat het doel soms ook de weg zelf is…

Bron/ De kunst van leven is…; door Jan C. van der Heide