E.H. te O.: 'Ik heb een geadopteerde dochter,,,

Beste Jan,

Ik heb een geadopteerde, paranormale dochter. Ze is zeer chaotisch (zowel in haar hoofd als in haar kamer).

Ze draagt vaak entiteiten met zich mee, ik weet meteen wanneer dat zo is. Want dan is ze onuitstaanbaar. Ze is dan agressief, ze vloekt, snauwt en is erg onaangenaam voor haar omgeving.

Gelukkig kennen wij een mevrouw die via haar foto de entiteiten weghaalt en het in orde brengt. Onmiddellijk is onze dochter dan veel aardiger, liever goed aanspreekbaar. Zo kan het toch echter niet door blijven gaan? We worden er (en zij natuurlijk ook) doodmoe en moedeloos van.

Waarom komen ze iedere keer bij haar? Tips om zich beter af te sluiten wil ze niet. Heeft u raad?

E.H. te O.

Antwoord

Beste Mevrouw E.,

Met medeleven heb ik uw brief gelezen. In een kort aantal regels beschrijft u de moeilijke periode die u, uw dochter en uw gezin doormaakt.

U schrijft dat uw dochter 'last van entiteiten heeft'. 'Een mevrouw haalt ze weg...'. Ik moet u eerlijk zeggen, ik persoonlijk ben in dergelijke gevallen altijd zeer voorzichtig met de 'entiteiten-theorie'. De problematiek kan er namelijk nog ingewikkelder door worden, nog ongrijpbaarder! In eerste instantie praat ik liever over een kind verkeert mogelijk in de (pré-)puberteit. Ik krijg tenminste het gevoel dat u een opgroeiende dochter heeft. Dikwijls niet de makkelijkste tijd voor een kind en omgeving. Daarbij komt ook nog eens dat uw kind is geadopteerd, mogelijk uit een andere cultuur? Een vraag zou tevens kunnen zijn: 'hadden de biologische ouders structureel psychische problemen?' Het zijn natuurlijk allemaal maar vragen. Maar de antwoorden zouden een deel van uw dochters gedrag kunnen verklaren. Daarom ben ik in zulke aangelegenheden altijd zo voorzichtig met de diagnose: 'Entiteiten. Ze heeft last van entiteiten...'. Als een kind een dergelijke mening hoort wordt zijn of haar gedrag er in de regel niet beter op. Eerder slechter. Want het is dan allemaal 'de schuld van de entiteiten....' Ik denk eerder aan een opvoedingsprobleem. Hoe moeilijk het ook is zoveel mogelijk structuur trachten aan te brengen. 'Ja is ja' en 'nee is nee'. Opvoeders moeten zoveel mogelijk op één lijn gaan zitten. Ik begrijp het, zoiets is makkelijker gezegd dan gedaan. Toch is het de heilzame weg, met een mogelijk positief resultaat. U schrijft dat uw dochter paranormaal is. Laat ze rustig over haar visioenen, beelden, gevoelens en ingevingen praten zonder direct een waardeoordeel te geven. Een luisterend oor voor een paranormaal kind is in wezen het aller belangrijkste!

Beste E. gelukkig ben je nog niet een vorm van humor verloren als je schrijft 'ze is chaotisch zowel in haar hoofd als in haar kamer'. Ik heb van een moeder gehoord die tegen haar super slordige zoon zei: 'Zou je misschien nog meer rotzooi in je kamer kunnen maken..., daar zou je me zo'n plezier mee doen'. Van 'schrik' en om zijn moeder te pesten ging de zoon opeens zijn kamer keurig netjes opruimen. Ik zeg niet dat zo'n opmerking van een ouder in alle gevallen zou helpen. Zeker niet. Maar het was wel creatief van de moeder. En ouders moeten vaak zeer vindingrijk zijn, een groot uithoudingsvermogen en geduld hebben om hun kind op de rails te krijgen. Zeker als een kind in de (pré)puberteit verkeert. Beste E. ik wens je alle kracht en wijsheid toe.

Met vriendelijke groeten,

Jan C. van der Heide
hypnotherapeut en paragnost