Jan C. van der Heide

Beste Jan,

Ik ben één van je trouwe lezers. En heb er eigenlijk nooit bij stil gestaan dat ik je ook een vraag kan stellen. Eerst iets over mij zelf. Ik ben een 34 jarige vrouw, geen kinderen, alleenstaand en werk in de gezondheidszorg.

Ik ben niet ongelukkig, maar ook niet ècht gelukkig. Mijn werk doe ik wel graag. Maar privé zit er niet echt schot in. Met het vinden van een partner lukt het allemaal niet zo goed. Ik heb wel een paar relaties gehad, maar om de een of andere reden kan ik een man niet vasthouden. Ik heb wel mijn trots. Laat me niet kennen als een relatie dreigt te mislukken. Ik laat aan iemand duidelijk merken dat ik goed zelfstandig kan functioneren. Afhankelijk zijn ligt me niet. Denk je dat ik nog eens zal trouwen? Kinderen krijg?

Ik ben benieuwd naar je antwoord.

Hartelijke groeten,

Ysabel S. te V.

Antwoord

Beste Ysabel,

Je brief heb ik met belangstelling gelezen. Of je nog zult trouwen? Kinderen krijgt? Misschien kunnen we eerst even praten over bepaalde punten uit je brief, als je schrijft: ‘om de een of andere reden kan ik een man niet vasthouden’.

Ik neem aan dat je handen hebt, een man kan je dus letterlijk vasthouden. Dan wel figuurlijk, als je tenminste je handen een magnetische, open, liefdevolle uitstraling durft te geven. Je misschien af en toe een beetje kwetsbaar durven opstellen? ‘Ik heb wel mijn trots’, schrijf je. Wat is dat voor een ding ‘trots’? Verder schrijf je: ‘Laat me niet kennen als een relatie dreigt te mislukken’. Vraagje? Hoe zo zou je je niet laten kennen? Je geeft om iemand. Dat mag je toch laten merken!

Je beschrijft dat je goed zelfstandig kunt functioneren, niet afhankelijk wilt zijn. Op zich prima. Of zo’n houding contactbevorderend werkt in een relatie? Ik weet het niet helemaal. In wezen zijn we allemaal een beetje afhankelijk van elkaar. En dat is toch niet erg? Af en toe op elkaar steunen, elkaar nodig hebben tijdens een dip. Dat is juist fijn om op elkaar te kunnen rekenen. Gevoelsmatig denk ik Ysabel, sta je zelf toe je gevoelige kanten aan een ander te laten zien. Zo’n houding is een teken van kracht. Juist sterke mensen durven zich kwetsbaar op te stellen. Op grond van je brief kan ik natuurlijk geen totaalbeeld krijgen. Die paar zinnetjes van je, vielen me op. Betekenen mogelijk niets of juist wel... 

Aan de volgende potentiële partner misschien eens vertellen dat je wel eens een beetje bang bent, minder zelfstandig bent dan je lijkt, soms trots overkomt maar in feite wat onzeker bent, het heerlijk vindt om bij iemand te horen ondanks je onafhankelijke opstelling. Of andere gevoelige, kwetsbare dingen die spontaan in je opborrelen. Het hoort bij mens-zijn. Niemand is alleen maar flink, zelfstandig of onafhankelijk. Juist tere kwetsbaarheid opent deuren. Je mogelijke partner zal binnen handbereik blijven en je zult hem op meerdere niveaus, letterlijk en figuurlijk, kunnen ‘vasthouden’. En dat betekent weer dat kinderen in het verschiet kunnen liggen... 

Kortom gun iemand een blik in je zachtpittig kruidige innerlijk. Niet te bang zijn dat iemand boven op je ziel gaat staan. De trots wat inperken? Een mens leeft dan wat minder krampachtig. Een eventuele partner mag blij zijn om met jou te mogen omgaan! Een vorm van zelfverzekerdheid in je laten opbloeien. Weten dat je een aardige vrouw bent met prima karakter en charmante persoonlijkheid. Natuurlijk met een beetje trots, onafhankelijk, zelfstandig... is allemaal prima. Als je tenminste de andere kant van je zelf ook hebt laten zien.

Je zult van een dergelijke houding geen spijt krijgen en kunt op een gegeven ogenblik uit een mini-optocht van mannen kiezen. Je hebt er maar eentje nodig om ook op een andere manier gelukkig te worden. 

Succes op alle fronten en niveaus.

Hartelijke groeten, 

Jan C. van der Heide
hypnotherapeut en paragnost 

Spreuk van de maand

Een plan is een bouwwerk van de geest, dat op vervulling wacht. 

(Boek: ‘Bron van liefde en wijsheid’ door Ans van der Heide – Kort)