Jan C. van der Heide

Beste Jan,

 

Ik ben een trouwe lezeres van je rubrieken en kom natuurlijk altijd jouw antwoorden op de vragen van mensen tegen. Ik moet zeggen, ze zijn heel overwogen, menselijk en warm. Ik vind je zienswijze heel spiritueel maar ook heel aards en nuchter. En dat is juist goed. Anders zou een aards mens in de sferen kunnen verdwalen. Maar laat ik niet teveel uitwijden en tot mijn eigen vraag komen. Ik heb moeite om die vraag te stellen omdat het best persoonlijk is. Maar goed, daar ga ik. Ik ben 23 jaar, volg een opleiding ziekenverzorgster. Van huis uit heb ik het nodige meegekregen op alternatief gebied. Mijn vader, die helaas is overleden, werkte met kleurentherapie, Bachbloesem, hij heeft heel veel mensen geholpen met gesprekken. Hij had een eigen praktijk. Ik had een heel goede band met mijn vader, ik hield zoveel van hem. Ik zit als ziekenverzorgster in opleiding in de allopathische wereld. Wat ik daar allemaal zie, stuit me zo tegen de borst. Mensen krijgen niet de aandacht die ze eigenlijk zouden moeten hebben. Als ziekenverzorgster moet je voldoen aan het tijdschema dat geldt. Ik wil iedereen zoveel mogelijk persoonlijke aandacht geven, maar daar is geen tijd voor. Het is de hele dag jachten en jagen. Het afdelingshoofd kijkt of je wel binnen het tijdsschema blijft, niet te lang met een patiënt blijft praten of te persoonlijk wordt. Ik kan daar eigenlijk niet tegen. Mijn zenuwen worden steeds meer gespannen, ik wil de patiënten een persoonlijke benadering geven, maar dat mag niet door de tijdsdruk en onderbezetting. Al een paar keer heb ik te horen gekregen dat ik me wat strakker aan het schema dien te houden. Bejaarde patiënten krijgen luiers om, worden vroeg in bed gelegd, er is geen tijd om ze naar de toilet te helpen. Het vak van ziekenverzorgster vind ik op zich zelf heel mooi, maar hoe kan ik mijn opleiding afronden in een dergelijke sfeer? Ik krijg er steeds meer moeite mee. Onder de behandelend artsen zijn fantastische mensen, kundig en heel menselijk. Maar diverse van deze personen gaan erg neerbuigend met patiënten en verzorgers om. Wat moet ik aan mijn houding veranderen om daar beter mee om te gaan? Bij de patiënten voel ik me heel goed en doe de dingen uit mijn hart. Maar bij meerderen voel ik me altijd gespannen en bij artsen. Ligt dat nu aan mij, komt dat door mij of zou het iets met het systeem te maken hebben? Soms weet ik het niet meer. 

Misschien heb je voor mij een paar adviezen waarmee ik weer even uit de voeten kan. Mijn opleiding is bijna voltooid, ik wil dus niet afhaken, maar kan het bijna niet meer volhouden. Alles is zo koud en kil op de werkplekken. En dan bedoel ik niet de patiënten of zo, want daar krijg ik de meest aardige reacties van. Maar door het systeem denk ik soms dat ik het verkeerde vak heb gekozen. Kan je me een beetje de weg wijzen, kracht en hulp geven? 

Ik kijk naar je antwoord uit en het zal mij vast helpen.

Lieve groetjes, 

Sonja v.d. St.

Antwoord

Beste Sonja,

Voor mij ben je al geslaagd voor je 'ziekenverzorgster-diploma'... Door een mens met een warm hart als jij, verloopt het genezingsproces van de patiënt aanzienlijk sneller en voorspoediger. En voelen ze zich in ieder geval een stuk beter. Prachtig, gelukkig, positief en mooi van je!

Wat je allemaal schrijft over de tijdsdruk, onderbezetting, het gebrek aan persoonlijke benadering, niets in die zin mag en kan niet, je hebt helemaal gelijk. Het is allemaal waar. Ziekenverzorgsters, verpleegkundigen met een warme inborst maken ongekend zware tijden door in hun werk. Managers die zelf nog nooit een bed in hun leven hebben opgemaakt, maken kil de dienst uit. En wat gebeurt er? Op alle fronten lopen er dingen fout. In wezen mogen de mensen op de werkvloer met 'kunst- en vliegwerk', het mismanagement opvangen. Dikwijls een bijna onmogelijke taak... Regelmatig zie ik mensen uit de reguliere gezondheidszorg, en dat aantal wordt steeds groter, in mijn praktijk, wegens overspanning, 'het niet meer zien zitten...'. Juwelen van mannen en vrouwen die dreigen af te knappen in de onmenselijke en ongezonde gezondheidszorg. Tallozen schoolden zich om en werken nu in alternatieve praktijken als acupuncturist, magnetiseur, spiritueel masseur, natuurarts, spiritueel therapeut. Eindelijk mogen ze héél de mens in het genezingsproces betrekken en hoeven ze patiënten niet langer als een nummer of een ding te behandelen.

Van huis uit weet jij Sonja hoe respectvol een ziek mens, iemand die het psychisch moeilijk heeft behandelt kan en moet worden. Je vader had zelf een praktijk. Ongetwijfeld heeft zijn warme werkwijze een positief vormende invloed op je gehad. Zeer kostbaar voor je, het is de basis voor je leven waarop je uitbundig een rozentuin kunt laten groeien en bloeien. 

Je verkeert momenteel in een zware episode van je leven. De periode dat je op weg bent naar je diploma als ziekenverzorgster. Versaag niet. Zet je tanden op elkaar, bijt door. Zorg dat je met iemand kunt praten over je frustraties opgedaan tijdens je werk. Verder even blik op oneindig. Net zo lang tot je je diploma op zak hebt. Kennis is belangrijk, om te leren hoe het niet moet en hoe je het nìet/wèl wilt... Na de uitreiking van je diploma kan je je heroriënteren. Er bestaan prachtige opleidingen op spiritueel en alternatief gebied. Je basiskennis als ziekenverzorgster is mooi meegenomen. In de toekomst zal het publiek steeds meer gaan kiezen voor alternatieve geneeswijzen. Deze vorm van genezen zal eveneens zijn intrede in ziekenhuizen doen. Het samengaan van alternatief en regulier is straks niet meer weg te denken. En ik zal je vertellen waarom. De verzekeringsmaatschappijen zullen in de toekomst ontdekken dat het genezingsproces van patiënten veel sneller verloopt door alternatieve vormen van behandeling. En dat het tevens heel preventief werkt. Verzekeringsmaatschappijen kijken slechts dwingend naar de centjes. Als het geld oplevert, gaan ze nieuwe, helende wegen bewandelen. Allopathische artsen dienen straks de alternatieve geneeswijzen te accepteren of kunnen vertrekken. Een harmonisch samengaan tussen alternatief en regulier ligt in het verschiet... Zo ver is het nog niet, alhoewel de opmars onstuitbaar is. Intussen kan je wegen zoeken in je eigen leven om de medemens te helpen. Mogelijk op een manier zoals je vader deed?

Mensen als jij Sonja zijn parels in de gezondheidszorg, regulier of alternatief. De hulpzoekende mens heeft er schreeuwend behoefte aan. 

Vanaf deze plaats wens ik je alle kracht toe, positiviteit en alle goeds. Ik weet niet of je in engelen gelooft. Maar het zou mij niet verbazen als je vader jouw beschermengel is. Als je iemand aan het helpen bent in een ziekenhuisbed, voel je je ongetwijfeld anders en beter als je weet dat de engelaanwezigheid van je vader, je extra kracht geeft in je liefdevolle arbeid...., jouw roeping om te helpen...! 

Hartelijke groetjes, 

Jan C. van der Heide
hypnotherapeut en paragnost