Jan C. van der Heide

Beste Jan,

Kan je mij helpen mijzelf terug te vinden? Het is net of ik altijd in twee werelden leef.Een wereld van geven, liefde, aandacht en troost. Een wereld van geestelijke en lichamelijke pijnen bij mijzelf, die mij de kracht en energie ontnemen om op een prettige manier die dingen te blijven doen waaraan ik begonnen ben. Zelf zeg ik al jaren dat ik veranderd ben door moederschap. Er is toen zoveel met mij gebeurd na de bevalling dat ik soms de weg kwijt ben. Meer een verstandsbeslissing als een gevoelsmatige. Vroeger wist ik wat en hoe ik wilde zijn en had veel plezier. Nu ben ik dwalende en zoekende van wat wil ik, wat kan ik nog. Ik heb het idee dat ik mijzelf kwijt ben, maar ik ben er wel.

De vroegere J. was harder en koos meer voor zichzelf. De nieuwe J. (nog in de leer) is zachter, wil anderen geen pijn doen. Maar heeft zelf zo vaak pijn door de beslissingen die ik wel moet nemen omdat die niet goed voelen. (Ik leer deze steeds beter en duidelijker onder woorden te brengen). Dat ik toch heel vaak perioden heb van eenzaamheid en onbegrepen te voelen. Verstandelijk zeg ik, het zal mijn lot wel zijn, afschuifsysteem. Gevoelsmatig ben ik toch ontevreden, en ook weer niet, wisselend. Uiterlijk, de schoonheid van binnen wordt zichtbaarder voor mijzelf in mijn gezichtsuitdrukking. Dat vind ik fijn. Ik probeer die mensen die mij pijn doen op een zijspoor te zetten.

Maar ik merk dat ik ook de nestwarmte en het gezin waarin ik ben opgegroeid mis en dat heeft dan weer gevolgen voor een relatie die ik probeer aan te gaan en ook zo vaak weer afbreek omdat ik iets geprobeerd heb wat later weer niet goed voelt. En toch zijn het gevoelsmensen die ik ontmoet.Ik ben een mens die het benauwd krijgt als ik geclaimd wordt, maar ik begrijp ook dat ikzelf diegene ben die het laat gebeuren. Ik roem ze dan ook de levenslessen waaruit ik leren mag. Soms zoek ik contact met mensen uit het alternatieve circuit en vaak kunnen zij mij goed helpen maar ook dat kost geld en dat heb ik vaak niet, omdat ik gemakkelijk uitgeef.Ik ben nog lerende en wil nog veel meer dingen ervaren, maar ik word soms ook zo moe van mijzelf en ik merk dan dat ik te weinig energie heb om ook daadwerkelijk die stappen te zetten die goed voor mij kunnen zijn.

Ik zou zo graag van iemand willen horen waarom en waardoor ik zoveel geestelijk en lichamelijke pijnen voel van mijzelf, maar ook van anderen om mij heen. Wie kan mij de weg wijzen welke ik kan en mag gaan en dat in combinatie van en moeder zijn. Maar ook mijzelf gelukkig voelen met de situatie.Ik heb al veel dingen mogen ervaren, maar ik heb nog zo'n moeite met acceptatie en leren loslaten.Ik hoop dat je mij kan helpen zonder dat het mij veel geld kost.Mijn oprechte dank voor het lezen van deze brief alleen al en ik hoop een antwoord te mogen krijgen.

Hartelijke groeten, J. S. te M.

Antwoord

Beste J.,

Je brief heb ik met medeleven en warm begrip gelezen. Je bent zonder meer een eerlijk denkend mens... Je ziet de zaken wat je noemt helder onder ogen, hoe kan je een zeker zelfinzicht 'handen en voeten' geven? Ik denk dat je levenssituatie in eerste instantie op psychologische wijze is te verklaren. Volgens mij is de kern van je brief 'ik mis nestwarmte'. Je bent een volwassen vrouw, zelf een liefdevolle en goede moeder... en toch zit er in je zelf een hunkering naar 'kind-zijn'. Op zich zelf is daar niets fout mee. Dat mag en kan toch...! In de partner- en relatiesfeer zal je echter bepaalde dingen duidelijk dienen te maken.

Stel je ten opzichte van een eventuele nieuwe partner niet teveel op als een zelfstandig denkende, nadrukkelijk onafhankelijke vrouw... Tot op zekere hoogte ben je dat op alle fronten in de diepte en toch op een ander niveau zit er nog iets in van een kwetsbaar, gevoelvol naar bescherming zoekend 'meisje'. Toon dat onbevreesd! Vertel de partner-van-de-toekomst bijvoorbeeld dat je het liefst op zijn schoot wil gaan zitten om gekoesterd te worden, bevestigd, zachtjes gestreeld, teder getroost, bemoedigd. De man die dat niet 'vreemd of gek' vindt krijgt een prima en uiterst volwassen vrouw 'in de schoot geworpen'. Daarna kan je praten over je bevalling, moederschap en alles dat je hebt gevoeld of op welke andere manier dan ook hebt ervaren. Doe één ding niet, twijfel niet aan je zelf. Jouw toekomst voelt bijzonder positief aan en je zal nog veel voor anderen betekenen! 'De eenheid' in je warme hart draagt je door een vruchtbaar en gloedvol leven.

Met vriendelijke groeten,
Jan C. van der Heide