Jan C. van der Heide

Beste Jan,

Ik ben een 39-jarige moeder van twee kinderen, een jongetje van 6 en een meisje van 8 jaar. Sinds drie jaar ben ik gescheiden. Mijn ex heeft nu een nieuwe, 26-jarige vriendin zonder kinderen waarmee hij al twee jaar samenwoont. En hij kijkt nooit meer naar zijn kinderen om. Hij betaalt wel trouw alimentatie. Maar zijn kinderen interesseren hem niks. Ze zijn een paar keer bij hun vader geweest op een weekeinde. Ze kwamen heel enthousiast na het weekeinde weer thuis. Hele verhalen hoe fijn het bij hun vader was. Want ze houden van hun vader. Het is ook helemaal geen naar mens. Na de scheiding lijkt het net of zijn kinderen voor hem niet meer bestaan. En daar maak ik me zo ontzettend kwaad om. Dat hij niet naar zijn kinderen omkijkt. Ik durf het in mijn omgeving niet te zeggen dat ik razend ben en hij zo weinig interesse heeft. Of erger geen belangstelling heeft voor zijn kinderen. Ik probeer de zaken hoog te houden. Dat ze het in het weekeinde altijd fijn bij hun vader hebben enzovoorts. De werkelijkheid is heel anders. Mijn ex dwingen? De kinderen voor zijn deur zetten. Dat gaat ten koste van de kinderen. Je begrijpt ik ben erg kwaad. Vandaar dat ik jou maar schrijf. Wat moet ik nou? Mijn woede wordt er niet beter op. Het lijkt net of het steeds erger wordt. Heb je voor mij een advies hoe hier mee om te gaan? Of heb je een tip?

Met vriendelijke groeten,

T.K. te L.

Antwoord

Beste T.,

Allereerst fijn dat jij zo'n goede moeder bent. Want een hoogwaardige moeder weet dat het voor kinderen ook belangrijk is dat ze regelmatig hun vader zien. Maar als 'de vader' niet wil? Je schrijft dat je ex een nieuwe partner heeft en daar een aantal jaren mee samenwoont. Ik zou de volgende brief willen richten aan deze vriendin van je ex. 

"Beste vriendin,

Je huidige partner is de ex van T. Zoals je weet is hij gescheiden. Het kan gebeuren dat een relatie om welke reden dan ook geen stand houdt. Op zich zelf is een scheiding meestal erg verdrietig. Zeker als er kinderen bij betrokken zijn. Jouw partner heeft zoals je weet twee kinderen uit een eerder huwelijk. Maar ze zien hun vader nooit! Zou jij daar misschien iets aan kunnen doen? Kan je wellicht eens praten met je partner. En vragen waarom hij nooit naar zijn kinderen omkijkt? Als vrouw met een mogelijk moederhart moet dat toch niet zo moeilijk voor je zijn? Al is het maar één keer per maand. De twee kinderen bij jullie een weekeinde laten logeren. En als dat niet lukt? Mochten jullie samen nog aan kinderen beginnen? Je weet dan in ieder geval van te voren dat je een 'papa/partner' hebt waarvan de 'vaderlijke gevoelens' mogelijk wat verstopt zitten...

Ik wens je veel wijsheid toe. Eén ding weet ik zeker. Je kan in het hier en nu reeds 'bestaande' kinderen een groot geluk bezorgen door de vaderlijke gevoelens van je huidige partner wat te stimuleren.... Je zou jouw bemiddeling kunnen zien als een investering in de toekomst. Mocht je zoals gezegd zelf ooit nog moeder worden door je huidige partner...? Dan weet je tenminste dat zijn vaderlijke gevoelens zijn gaan stromen. Prettig voor moeder en kind. Net zo fijn als voor T. en haar lieve spruiten...

Met vriendelijke groeten,

Jan"

Geachte T. misschien is dit een briefje om bij je ex-man in de bus te doen? Laten we aannemen dat hij op een bepaalde manier in een dip heeft gezeten. En hij alsnog zijn 'vaderschap' herontdekt. Zo niet? Dan wordt het lastig. Je boze en verdrietige gevoelens zijn heel begrijpelijk. Maar dan is het een kwestie van zoeken naar alternatieve wegen. Een andere man waaraan ze zich kunnen identificeren. Een waardevolle buurman, broer, oom... En wie weet komt ooit nog 'De Liefde' op jouw pad. Een man met vaderlijke gevoelens een beetje voor jou en een heleboel voor je kinderen... En die mannen zijn er gelukkig ook! 

Ik wens je kracht en positiviteit toe.

Met vriendelijke groeten,

Jan C. van der Heide
hypnotherapeut en paragnost