Jan C. van der Heide

Beste Jan,

Misschien mag ik je een vraag stellen over mijn vijfjarige zoontje. Soms word ik bijna bang van wat hij allemaal zegt. Hij is erg paranormaal. Een tijdje geleden zei hij letterlijk opeens: ‘Oma gaat ver weg, ze heeft blauw om haar heen’.

Een paar maanden later is mijn moeder plotseling overleden, ze had op het moment van haar overlijden een blauwe jurk aan.

Een ander voorbeeld. Een bevriend echtpaar was bij ons op bezoek, we kennen ze al jaren. Een aardig stel, niks aan de hand. Het was een gezellige middag. Toen ze weg waren zegt mijn zoontje: ‘Mam, het was helemaal rood tussen tante B. en oom K. Zijn ze boos...?’

De volgende dag krijg ik een telefoontje van het bevriende stel, zij belde en vertelde dat ze misschien gaan scheiden. Omdat ze conflicten hebben die onoplosbaar lijken. Toen ze op bezoek waren, hebben we er niets van gemerkt. Maar mijn zoontje had al ‘iets gezien’. Iedere keer sta ik weer versteld. Het is een beetje eng. Maar nu mijn vraag. Mijn man moet voor een week naar het buitenland voor zijn werk. Mijn zoontje zegt nu steeds: ‘Pappa mag niet weg gaan, anders gaat hij naar oma...., ik heb het gedroomd mamma. Pappa is in het groen’. Wat mijn zoontje niet weet, ik heb voor mijn man een groen overhemd gekocht voor als hij op zakenreis moet. Ik word echt zenuwachtig van de paranormale indrukken die mijn zoontje heeft. Misschien vindt u het wel aanstellerig van mij, een volwassene die zich zo druk maakt om opmerkingen van haar kind. Maar mijn zoontje zegt het er niet om. In zijn volle onschuld zegt hij gewoon wat hij ziet, denkt en voelt. Hij is zo open. Een heerlijk, spontaan en lief kind.

Weet u hoe ik daar het beste mee kan omgaan, met de dingen die mijn zoontje ‘ziet’? Wat denkt u kan mijn man beter niet naar het buitenland gaan?

Graag zal ik uw mening horen. 

Met vriendelijke groeten, 

K.S. te T.

Antwoord

Beste K.,

Met belangstelling heb ik je brief gelezen. Ten eerste van harte gelukgewenst met het feit dat je zo’n lief en gevoelig kind hebt. Hij staat kennelijk nog met één been in de hemel... Onbedorven door de aarde reageert hij op zijn gevoelsindrukken en ‘beelden’. In volle onschuld zegt hij wat hij ‘ziet’. Prachtig dat jij zo’n goede band hebt met je kind dat hij dat allemaal tegen je zegt...

Als ouder er zo natuurlijk mogelijk op blijven reageren, belangstellend en meelevend. Dat is het enige belangrijke. Zo nodig kan je zijn opmerkingen ‘veralgemeniseren’, het haalt een beetje de lading van ‘het schouwen’ af. In de sfeer van: ‘Ja, zoiets kan een kind of een volwassene soms zien. Als je de kleur zou aanwijzen, welke kleur groen is het ongeveer?’ Gewoon een algemeen gesprekje met je zoontje over zijn ‘waarneming’ voeren. Om even later de opmerking te maken: ‘Het is zo lekker weer, zou je niet eventjes fijn buiten gaan spelen’.

Als we het over paranormale verschijnselen, waarnemingen hebben, en dat geldt voor een volwassene of kind, sommige dingen kunnen we alleen maar als kennisgeving aannemen. Het registreren, erover praten en dan weer overgaan tot de orde van de dag. Anders heb je namelijk geen leven meer... En zou je getergd worden door visioenen of door de angst dat de visioenen realiteit worden.

Op je vraag of je man door de ‘paranormale beelden’ van je zoontje niet naar het buitenland moet gaan? Een gewetensvraag waarop ik ‘ja of nee’ zou moeten zeggen? Als hij naar het buitenland gaat, geef hem zijn nieuwe groene overhemd niet mee. In psychologische zin doorbreek je dan iets in je zelf. Want volgens mij ben je toch ook een beetje een piekeraar. Kijk naar je kind, zo natuurlijk, onbevangen. Die kern draag je ook in jezelf... Sommige zaken moet een mens in vertrouwen gewoon overlaten. Als we er aan gaan denken wat er allemaal kan gebeuren, kan je niet eens meer de straat oversteken... 

Zoals gezegd. Hoe natuurlijker ouders reageren op waarnemingen van hun paranormale kinderen, hoe beter. Laatst vertelde een moeder van een spiritueel, paranormaal Nieuwe Tijdskind het volgende: ‘Mijn dochtertje fietste achter me. Toen we thuis kwamen zei mijn dochtertje: ‘Mam toen ik achter je fietste zag ik dat er een geest achter op je bagagedrager zat...’. Ik antwoordde: ‘Nou daar ben ik helemaal niet zo blij mee want ik had al tegenwind...’. 

Dat vond ik van deze moeder heel grappig gevonden en nuchter. Anders bestaat het gevaar dat een paranormaal kind de hele dag en vooral ’s nachts(!) dingen blijft ‘zien’. Het paranormale wordt dan geen verrijking van het leven. Het kan dan soms zelfs gezinnen ontwrichten... Dus op naturel wijze omgaan met paranormale kinderen. De taal spreken die ze zelf verstaan en af en toe als ouder verrassend verfrissend naar een kind toe reageren. 

Ik wens je alle spirituele creativiteit toe en veel geestkracht. Je man heeft vast en zeker succes met de zakenreis naar het buitenland. 

Hartelijke groetjes,

Jan C. van der Heide
Hypnotherapeut en paragnost