Jan C. van der Heide

Beste Jan,

Lang heb ik geaarzeld of ik je zou schrijven. Ik kom niet zo gauw met mijn problemen voor de dag. Ik uit mijn gevoel ook niet zo makkelijk. Maar volgens mij begrijp je veel dingen en kan ook goed raad geven. Ik durf niet naar de reguliere hulpverlening, het zou mijn man in zijn maatschappelijke positie kunnen schaden.

Laat ik mij eerst even voorstellen. Ik ben een vrouw van 42 jaar, heb twee kinderen, twee meisjes. Ik ben getrouwd. Op het oog zijn wij een goed gezin, komen niets te kort. De dochters doen het goed op school. Mijn man en ik lijken een fijn paar te zijn. Maar als je het echt beschouwt hebben wij helemaal geen goed, misschien zelfs een slecht huwelijk. Mijn man moet regelmatig naar allerlei bijeenkomsten. Hij drinkt dan overmatig veel. Als hij thuis komt, ontlaadt zich zijn frustratie op mij. Grauwen, snauwen. Ik hoef maar een half woordje verkeerd te zeggen en de bom barst en gedraagt hij zich als een tiran. Diverse malen heeft hij mij geslagen. De laatste keer had ik een dikke wang. Tegen mijn kinderen verzin ik allemaal smoesjes, dat ik tegen een deur ben aangelopen. De keer daar voor vertelde ik de kinderen dat ik over de laatste traptrede was gevallen en daardoor een dikke, blauwe knie had. Hij had mij tegen mijn knie geschopt. Ik moet allerlei dingen verzinnen, smoezen omdat de waarheid zo anders is. Ik kan er allemaal niet meer tegen en weet niet hoe alles verder moet. Ik word hoe langer hoe wanhopiger en depressiever. Hij is zo agressief, zeker als hij heeft gedronken. En naar de buitenwereld is hij een gevierde persoon en tegen iedereen aardig. Behalve tegen mij. De kinderen weet hij ook in te palmen. Ik voel me hoe langer geïsoleerder worden. Het lijkt wel of mijn man twee gezichten heeft. Ik praat er met mijn beste vriendin wel eens over en die denkt dat hij misschien door een slechte geest is bezeten?

Heb jij een idee hoe ik verder moet en wat er aan de hand is? Heb je goede raad voor mij?

Hartelijke groeten,

L.O. te M.

Antwoord

Beste L., 

Je brief heb ik op me laten inwerken. Wat verdrietig allemaal. Laten we het scherp stellen, uit je brief blijkt: ‘je man heeft een groot probleem...’. Overmatig drankgebruik, hij lijkt het emotioneel erg moeilijk te hebben, frustraties. Hij mishandelt je bij herhaling, je loopt letsel op aan je knie, gezicht. 

Op een afstand kan ik een situatie moeilijk beoordelen. Een relatie tussen mensen heeft vele kanten. In plaats van een brief zou een driegesprek natuurlijk meer duidelijkheid scheppen. De drijfveren of oorzaken waarom iemand zich gedraagt zoals hij zich gedraagt. Een voorzichtig en overwogen beschouwen van een relatiekwestie is als basisvertrekpunt meestal het beste. 

In zijn algemeenheid geloof ik persoonlijk in vergelijkbare aangelegenheden echter niet zo in ‘zachte heelmeesters’. De zaken maar steeds ‘pappen en nat houden’ of onder het karpet schuiven... Daar gaat het namelijk gisten. Ik geloof in ‘de vieze beestjes’ bij de naam noemen! Als iemand overmatig veel drank gebruikt, hem of haar daarmee confronteren. Dus zinnetjes zeggen: ‘Je drinkt niet gezellig een glaasje maar je zuipt en wat ga je daar aan doen...?’. En wat het mishandelen betreft: ‘Je hebt mij geslagen, bij de eerst volgende klap kan je je koffers pakken en verdwijnen...’. De boodschap moet ook duidelijk zijn dat iemand onverwijld 112 belt als agressie of geweld dreigt. Gelukkig maakt politie en justitie tegenwoordig veel meer werk van zulke zaken. 

Ik begrijp dat het bovenstaande erg zwart/ wit klinkt en simplistisch. Er lijkt totaal geen nuancering in te zitten. Dat klopt! We hebben het hier namelijk over overmatig drankgebruik en mishandelen. Zulke dingen worden nooit minder maar meer als er geen rigoureuze stappen worden ondernomen. 

Maar laten we de zaken ook in de meer relativerende zin beschouwen. Het is mogelijk dat je man traumatiserende ervaringen uit het verleden met zich meedraagt. Het zou zijn huidige gedrag kunnen verklaren. Dan zou de logische, opvolgende vraag kunnen zijn? Wat gaat hij daar aan doen? Jullie zouden relatietherapie kunnen overwegen? Afgewisseld met individuele therapie voor je man zelf, zodat hij bepaalde zaken kan verwerken en oplossen. Op een rijtje kan krijgen... Het is duidelijk dat er ‘iets’ dient te gebeuren. Want nogmaals, de door jouw beschreven zaken lossen zich namelijk nooit van zelf op. Er moet soms hard worden gewerkt om het leven en een relatie weer te normaliseren. Dat gaat nooit zonder slag of stoot. Er dienen desgewenst keiharde noten gekraakt te worden. Het klinkt misschien allemaal wat streng. Legio van dergelijke situaties ken ik uit de praktijk. En weet ook hoe goed die relaties kunnen worden als ‘de dingen bij de naam worden genoemd’. Ik heb in de therapieruimte meegemaakt dat een echtgenoot intens gemeend zijn vrouw excuses maakte voor zijn gedrag in het verleden. Door zelfinzicht was het een ander mens geworden. Natuurlijk is er hoop voor dergelijke kwesties!

In eerste instantie gaat het erom dat de mishandelde partner, de innerlijke moed bij elkaar veegt en de weg gaat bewandelen zodat zelfrespect gaat opbloeien! En dat betekent heel bewust bij de situatie stilstaan zoals die is. Als het er op aan komt geen uitvluchten zoeken. Of verzachtende woorden voor het drankmisbruik of mishandelen omdat je in feite de confrontatie met de partner niet aandurft. Je helpt de partner er niet mee door te zwijgen of te vergoedelijken als het er op aan komt. Bepaalde dingen zijn nu eenmaal niet goed te praten. Tirannen worden volgens mij niet geboren, maar gemaakt en in stand gehouden door het gedrag van de omgeving. 

Beste L. er zal geen makkelijke periode aanbreken als je kiest voor zeer duidelijke openheid naar je man toe. En bedenk! Je bent indertijd niet met hem getrouwd omdat je een hekel aan hem had. Hij zal ongetwijfeld lieve dingen in zich hebben... en heeft waarschijnlijk in wezen een aardig karakter en persoonlijkheid. Het leven heeft er een paar lelijke vlekjes op gemaakt. Door relatie-, individuele therapie kan die prettige inborst mogelijk weer naar boven komen.

En wat de geestentheorie van je vriendin betreft? Dat je man mogelijk door een slechte ziel of entiteit is bezeten..? Een dergelijke veronderstelling maakt de problematiek nog ingewikkelder. Er zijn in deze kwestie nog zoveel aardse (drank)zaken op te lossen. Ik zou daar maar mee beginnen... En blijkt er straks één goede geest over te blijven! Namelijk hij zelf! De man van vlees en bloed waarvan je hield toen je met hem trouwde! 

Heel veel spirituele kracht, moed, positiviteit en zelfrespect toegewenst. 

Hartelijke groetjes, 

Jan C. van der Heide
Hypnotherapeut en paragnost