Jan C. van der Heide

Liefde

Luchtig ijlend

voortgaand

woordenloos

gedachten

vervuld van gevoel

horizon

zonder einder

stil bewogen

licht vol vuur

warmte

onbegrensde schoonheid

juweel

fonkelend

in de glinstering

van de herinnering

morgen

de dag van gisteren

mijmerend vol verlangen

tranen

stromend

zonder oevers

zilt verdriet

verloren

liefde

verlies

treurend

zonder troost…

van de geliefde

die ooit

was….

in de blik van

je ogen…

gestorven….

Dood

zonder

erbarmen….

verstild

in de

tijd…

Jan C. van der Heide

ANTWOORD

Roep uit de Nevelen van de Eeuwigheid

Ik ben brekend licht
achter de muren van je wanhoop,
een stem
die geen woorden meer vindt.

Ik zie jouw tranen
zilt,
grenzeloos,
verlaten op oevers
die ik niet meer kan raken.

Ik voel je roepen
in kamers zonder deuren,
waar het verdriet
scherper snijdt
dan stilte.

Mijn warmte,
mijn juweel,
mijn lach
ze zijn gestorven
in jouw ogen,
zoals sterren doven
zonder nacht.

Tijd verstomt,
erbarmen zwijgt.

Alleen jij,
alleen jouw adem
waait nog over de lege velden
waar wij ooit samen liepen.

Verlies zonder troost,
liefde zonder brug.
Mijn handen
kunnen je niet meer vangen.

Maar mijn pijn
ademt in jouw pijn.
Mijn gemis
is jouw schaduw.

Ik ben daar.
Waar jouw hart breekt,
breek ik mee.